เรื่องเล่าจากเพื่อนต่างชาติที่อพยพมาอยู่แคนาดา

วันนี้ได้มีโอกาสพูดคุยกับเพื่อนต่างชาติที่มารู้จักกัน รวม 3 ราย ซึ่งเขามาอยู่แคนาดานานกว่าเรามาก ในขณะนี้เราอยู่มาเกือบ 6 เดือนแล้ว เพื่อนเล่าให้ฟังประสบการณ์ที่เขาอยู่ในแคนาดา โดยขอแยกเป็น 3 กรณีดังนี้ 

รายที่ 1 เป็นผู้หญิงชาวเวียดนาม พูดฟังภาษาอังกฤษคล่องแคล้วมาก เธอเราว่าเธอสามารถพูดและฟังภาษาอังกฤษได้ดี (เธออยู่แคนาดามามากกว่า 25 ปี) แต่ไม่สามารถเขียนได้เนื่องจากหลังจากมาจากเวียดนาม เธอเรียนภาษาอังกฤษเพียงสองเดือน และต้องเริ่มทำงานเลย เนื่องจากเธอมีลูกมาด้วย 5 คน เธอต้องทำงานหาเงิน การทำงานโดยเฉลี่ยทำวันละ 16 ชั่วโมง ทำ 6 วันต่อสัปดาห์ (รายได้เธอมากพอที่จะไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลแคนาดาเลย) แต่เธอไม่เคยเลี้ยงลูกเอง ให้ลูกเลี้ยงตัวเอง เนื่องจากลูกเธอคนแรก มีอายุ 15 ปี ก็ดูแลกันเอง แต่เธอจะผลักดันให้ลูกไปเรียนหนังสือทุกวัน จนถึงวันนี้เธอเกษียณตัวเอง ลูกทั้ง 5 คน จบในระดับมหาวิทยาลัย เป็นวิศวกร มีบ้านเป็นของตนเอง แต่แยกบ้านกันหมด เธออยู่เพียงคนเดียว ดังนั้น เธอใช้ชีวิตคือ ท่องเที่ยว ช่วยเหลือคนอื่น พูดคุยกับคนต่างๆ เพื่อจะได้ไม่เหงา เธอบอกเธอมีความสุขดี เนื่องจากลูกเธอประสบความสำเร็จแล้ว 

รายที่ 2 เป็นผู้ชายชาวบราซิล มาอยู่แคนาดา 4 ปี มากันทั้งครอบครัว มีลูก เมีย ขณะนี้มีหลานแล้วด้วย ในช่วงสองปีแรก ชายท่านนี้ ก็ทำงานเป็นช่างทำตู้ติดผนัง โต๊ะ ตู้ ในครัวอ่ะนะ ปรากฎว่าเมื่อสองปีก่อนหน้านี้ เขาประสบอุบัติเหตุผ่าตัดข้อต่อบริเวณสะโพกด้านซ้าย หมอที่แคนาดาก็ผ่าตัดให้ ปรากฎว่าเกิดความผิดพลาดการวัดข้อต่อหรือความยาวของเหล็กไม่ได้ระดับกับข้อต่อและความยาวของขาอีกข้าง ทำให้ชายท่านนี้ขาไม่เท่ากัน ทำให้ปวดหลัง เดินไม่สะดวก ต้องเลิกทำงานไป และพยายามไปพบแพทย์หลายครั้ง ก็ยังไม่ได้รับการผ่าตัดใหม่ เพราะหมอก็พูดเหมือนกันว่ามันผ่ายาก แต่ชายท่านนี้บอกว่าครอบครัวเขาดีมากให้กำลังใจและสนับสนุนทุกอย่าง ดังนั้น ในช่วงนี้ก็เลี้ยงหลานไปก่อน ค่อยแก้ไขกันไป เมื่อเจอกับหมอที่ดี 

รายที่ 3 เป็นผู้ชายมาจากประเทศเอลซัลวาดอร์ มาอยู่แคนาดาเกือบ 5 ปี เดิมเป็นวิศวกรที่ประเทศเดิม มาอยู่แคนาดาก็ทำงานบ้าง แต่ส่วนใหญจะเรียนเป็นหลัก ทั้งภาษาอังกฤษและ Certificate เพื่อให้ได้งานที่ใกล้เคียงกับที่เคยทำ แต่ในขณะนี้ยังหางานทำอยู่นะ ประสบการณ์ที่เขาได้รับคือ ช่วงที่มาอยู่แคนาดาพ่อที่อยู่ต่างประเทศเสีย เขาก็ไม่ได้ดูแล แล้วต่อมาห่างกัน  6 เดือน ลูกสาวที่มาอยู่ด้วยก็เสีย เขาบอกว่าเขาอยู่แทบไม่ได้เลย แต่ภรรยาและลูกอีกคนดีมาก เป็นกำลังใจให้ก็ผ่านกันมา 

ฟังดูแล้วชีวิตคนเรามีอะไรมากมาย แต่ทั้ง 3 กรณีในขณะนี้มีความสุขดี ทุกคนพูดว่า ต้องอยู่ให้ได้ และอยู่อย่างมีความสุข ฟังแล้วเป็นข้อคิดเนอะว่าคนเราต้องเข้มแข็ง อดทน และคิดบวก